Historia konstrukcji:
Samolot myśliwski opracowany w 1934 roku w holenderskich zakładach N.V. Nederlandsche Vliegtuigenfabriek (Fokker) w Amsterdamie. Fabryczne oznaczenie projektu Ontwerp 129. Na czele biura projektowego stał najpierw Erich Schatzki, a po jego przejściu do konkurencyjnych zakładów Koolhoven został nim I.M. Beeling. Prezentacja prototypu miała miejsce 13 listopada 1936 roku na Salonie Paryskim wywołała sporą sensację. Chwalono maszynę za nowoczesną sylwetkę i liczne zalety zaprezentowanej konstrukcji, którą według materiałów przygotowanych przez producenta można było łatwo dostosować do pełnienia funkcji samolotu myśliwskiego (uzbrojonego w 2 działka Madsen kal. 23 mm, 2 stałe i jeden ruchomy karabin maszynowy Madsen kal. 8 mm), rozpoznawczego (wersja 3 osobowa z aparatura fotograficzną) lub szybkiego bombowca (ładunek 2 bomb o masie 200 kg każda w kadłubowej komorze bombowej). Oblot pierwszego prototypu odbył się 16 marca 1937 roku. Napęd samolotu zapewniały silniki gwiazdowe Hispano-Suiza 14Hbs o mocy startowej 680 KM, zbudowane u kładzie podwójnej gwiazdy. Wybór tego typu silnika jako źródła napędu nowej maszyny okazał się niezbyt trafiony, ponieważ podczas lotów testowych sprawiał on wiele kłopotów, doprowadzając ostatecznie do wybuchu silnika i uszkodzenia płatowca.
W listopadzie 1937 roku Holandia zakupiła dla sił powietrznych armii Luchtvaartafdeeling (LVA) 36 samolotów (przydzielono im numery ewidencyjne od 301 do 336). Fabryczne oznaczenie projektu w tej specyfikacji Ontwerp 138. Jako uzbrojenie stałe samolotu wybrano standardowe karabiny maszynowe FN-Browning M.36, a za napęd miały posłużyć silniki Bristol „Mercury” VIII. Pierwsza maszyna seryjna została oblatana 11 kwietnia 1939 roku (jej numer ewidencyjny to 302).
Zastosowanie:
W momencie niemieckiego ataku w maju 1940 roku w służbie znajdowały się 23 maszyny (dwa samoloty utracono wcześniej) na wyposażeniu 2 jednostek myśliwskich stacjonujących w Waalhaven oraz Bergen.
Dane techniczne:
| Załoga: Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Wznoszenie: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
2 osoby 3.330 kg normalna 4.800 kg, maksymalna 5.000 kg 17,16 m 10,87 m 3,80 m 38,30 m2 2 silniki 9-cyl. w układzie pojedynczej gwiazdy, chłodzone powietrzem, typu Bristol „Mercury” VIII o mocy maksymalnej 830 KM 475 km/h na wysokości 4.100 m, 399 km/h na wysokości 0 m 13,9 m/s, 6’20” na wysokość 5.000 m 9.900 m 1.500 km 9 km FN-Browning M.36 kal. 7,9 mm, 400 kg bomb |
Opis konstrukcji:
Samolot wolnonośny w układzie dwukadłubowego średniopłata konstrukcji mieszanej. Podwozie w układzie klasycznym chowane w locie. Przednia część kadłuba oraz belki ogonowe wykonane ze spawanej ramy kratownicowej krytej panelami z duraluminium. Centralna cześć kadłuba oraz skrzydła konstrukcji drewnianej krytej sklejką lotniczą. Stery i lotki kryte płótnem.
Za fotelem pilota można było zabudować dodatkowe stanowisko obserwatora (trzeciego członka załogi), ale z opcji tej skorzystano tylko na pierwszych 4 maszynach. Dodatkowo przeprowadzono próby z oszkloną gondolą znacznie poprawiająca pole obserwacji z tego stanowiska całej dolnej półsfery. Ponieważ holenderskie siły powietrzne nie potrzebowały aż tak wyspecjalizowanej odmiany gondolę po próbach usunięto.
Uzbrojenie stałe obejmujące 8 karabinów maszynowych FN-Browning kalibru 7,9 mm było zabudowane w przednim panelu kadłuba. Ze względu na ciasnotę przedziału uzbrojenia oraz celem uniknięcia zmiany położenia środka ciężkości zapas amunicji był ograniczony do 100 naboi na lufę. Dodatkowy ruchomy karabin maszynowy znajdował się na stanowisku radiooperatora. Pod kadłubem można było podwiesić 2 duże bomby burzące o masie 200 kg lub 10 lekkich bomb odłamkowych o masie 25 kg.
