Ręczny karabin maszynowy ZB 26

Historia konstrukcji:
Ręczny karabin maszynowy ZB-26 opracowali w 1921 roku bracia Václav i Emanuel Holek pracujący dla czechosłowackiej firmy Zbrojovka Praga. Pierwszy model był przystosowany do zasilania z taśmy i występował pod oznaczeniem Lehký kulomet Praga vz. 23. Po przejściu Václava do zakładów Československá Zbrojovka a.s. w Brnie wprowadził on kilka zmian w konstrukcji broni, która otrzymała indeks fabryczny ZB-26, dostosowując ją do zasilania z wkładanego od góry magazynka. Przyjęty na uzbrojenie armii czechosłowackiej pod oznaczeniem Lehký kulomet vz. 26. W okresie międzywojennym w ramach oferty eksportowej producenta został on zakupiony przez wiele państw i wprowadzony na uzbrojenie ich sił zbrojnych.

W drugiej połowie lat 30-tych XX wieku Iran zakupił dużą partię karabinów tego typu na potrzeby swoich sił zbrojnych. Poza standardową wersją używaną w piechocie był on także stosowany w broni pancernej – w otrzymanej w darze tankietce Praga P-I oraz w czołgach rozpoznawczych Praga AH-IV-P.

Dane techniczne:

Kaliber:
Amunicja:
Masa broni:
 
Masa lufy:
Długość całkowita:
Długość lufy:
 
Długość linii celowniczej:
Zasilanie:
Szybkostrzelność:
7,9 mm
7,9×57 Mauser
bez magazynka 8,84 kg,
załadowany 9,6 kg
2,46 kg
1.165 mm
602 mm
(w tym część gwintowana 513,5 mm)
568 mm
magazynek na 20 naboi
teoretyczna 570 strz./min,
praktyczna 120 strz./min

Ręczny karabin maszynowy ZB 26
Ręczny karabin maszynowy ZB 26

Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystuje energię gazów wylotowych odprowadzanych przez boczny otwór w lufie. Zamek ryglowany przez przekoszenie w płaszczyźnie pionowej. Wymienna lufa zaopatrzona w rączkę transportową oraz dla poprawienia chłodzenia jest gęsto żebrowana poprzecznie (gwintowana – 4 bruzdy o skoku 240 mm). Dwurzędowy magazynek pudełkowy był wprowadzany do gniazda znajdującego się w górnej części komory zamkowej. Przełącznik rodzaju ognia pozwalał na prowadzenie ognia pojedynczego i ciągłego oraz umożliwiał zabezpieczenie broni. Chwyt pistoletowy i kolba drewniane. Do naprowadzania broni stosowano obrotowy celownik przerzutowy oraz ulokowaną na wylocie lufy muszkę. Z powodu przesłaniania widoku w osi lufy przez magazynek przyrządy celownicze były przesunięte na lewą stronę broni. Celownik wyskalowany od 200 do 1.500 m, współpracuje z muszką pryzmatyczną na wylocie lufy.

Amunicja:
Mosiężna łuska długości 57 mm, średnica kryzy 11,85 mm.
Pusty magazynek ma masę 320 g, załadowany ok. 525 g.

Zwykła

Długość naboju:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
80 mm
24,6 g
10 g
2,7 g
790 m/s

Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem.

Ślepa
Wykorzystuje drewniany pocisk rozpadający się po opuszczeniu lufy (ładunek miotający 1,5 g prochu).

Źródła:

Broszura reklamowa Light Machine Gun ZB 26,

Witold Głębowicz, Roman Matuszewski, Tomasz Nowakowski „Indywidualna broń strzelecka II wojny światowej”, wyd. Magnum-X, 2000 r.

Terry Gander, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006 r.

Internet:

http://forum.valka.cz/

One thought on “Ręczny karabin maszynowy ZB 26

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *